عشق و عاشقی

متن زیر در تاریخ86/2/7، ساعت: 7:5 عصر نوشته شده است.

¤ آهنگی در سکوت...
بپیچ ای تازیانه‌ ! خرد کن ، بشکن ستون استخوانم را
به‌ تاریکی تبه‌ کن ، سایه‌ی ظلمت
بسوزان میله‌های آتش بیداد این دوران پر محنت
فروغ شب فروز دیدگانم را
لگدمال ستم کن ، خوار کن ، نابود کن
در تیره‌ چال مرگ دهشتزا
امید ناله‌سوز نغمه‌خوانم را
به‌ تیر آشیانسوز اجانب تار کن ، پاشیده‌کن از هم
پریشان کن ، بسوزان، دربدر کن آشیانم را
بخون آغشته‌ کن ، سرگشته‌کن در بیکران این شب تاریک وحشتزا
ستمکش روح آسیمه‌، سر افسرد جانم را
به‌ دریای فلاکت غرق کن ، آوازه‌ کن ، دیوانه‌ی وحشی
ز ساحل دور و سرگردان و تنها
کشتی امواج کوب آرزوی بیکرانم را
با وجود اینهمه‌ زجر و شقاوتهای بنیان کن
که‌ می سوزاند اینسان استخوان های من و هم میهنانم را
طنین افکن سرود فتح بیچون و چرای کار را
سر میدهم پیگیر و بی پروا ! و در فردای انسان
بر اوج قدرت انسان زحمتکش
به‌ دست پینه‌بسته‌، میفرازم پرچم پر افتخار آرمانم را

¤ نویسنده: جواد دادجوی

پیام های دیگران


¤ لیست کل یادداشت های این وبلاگ
تقدیر...
[عناوین آرشیوشده]

خانه
شناسنامه

پارسی بلاگ
پست الکترونیک
 RSS 

کل بازدیدها: 4807

بازدید امروز : 12

بازدید دیروز : 0


درباره خودم

عشق و عاشقی

لینک به وبلاگ

عشق و عاشقی

ْآرشیو یادداشت ها

بهار 1386



اشتراک در خبرنامه